عرفاء:مصدر/عملی/ناصریح/کنایی/کنادین/علنئا/آمویائی/عملائی/نکنین
«مصدر آمویْمائی عَمَلائی نِکُنین» یک نوع مصدر عملی است که با افزودن وَنْدامو «نـ» به بن مضارع یک «مصدر کُنادین عَلَنِئا» ساخته می‌شود. در مصدر جدید، «مفعول» در جایگاه «مفعول دوم [※ چیزی که بگونه‌ای متمم معنایی در یک فعل می‌باشد] » می‌باشد؛ مثلا، در «نِبَشِّرْدَن ([؟] مورد بشارت‌گرفته قرار دادن)» (بشارت‌دیده کردن) «مفعول» چیزی است که بشارت بیابد:
- مثال. پیامبران مردم را نِبَشِّرْدَنْد (؟ مورد بشارت‌گرفته قرار دادند).ترجمه: پیامبران مردم را بشارت‌دیده کردند.
به‌عبارتی، «مفعول» (مردم) در جایگاه «مفعول دوم [※ چیزی که بگونه‌ای متمم معنایی در یک فعل می‌باشد] » مصدر «بَشِّرْدَن ([؟] مورد بشارت‌یافتن قرار دادن)» می‌باشد:
- مثال. عَذِبْدَن ([؟] مورد عذاب‌شدن قرار دادن) کَفِرَنْدِگان ([؟] کافران) را به مردم بِبَشِّر (؟ مورد بشارت‌یافتن قرار بده).ترجمه: عذاب کردن کافران را به مردم بشارت بده.