بهرشتن

فارسی

مصدر

• ️🗣️/بَهْرِشْتَن/^📤 🌐بهر + شتن

1. مصدر^[߹]«مصدر» واژه‌ای است که به «ـدن» یا «ـتن» ختم می‌شود. اغلب اسم یک فرایند است، مثل «خوردن» و «گفتن»؛ ولی گاهی ممکن است اسم یک رابطه باشد، مثل «بودن» و «باشیدن». گزارشی^[߹]«مصدر گُزارشی» مصدری است که به «ـدن» یا «ـتن» ختم می‌شود و برای ساختن فعل‌هایی استفاده می‌شود که صریحاً مسئول بودن یا نبودن فاعل را نشان نمی‌دهد؛ مثل، «بریدن» در «علی کیک هه را برید» که گویای ارادی بودن کار «علی» است، ولی در «چاقو دست ام را برید» گویای ارادی بودن کار چاقو نیست. کُناشْتین^[߹]«مصدر کُناشْتین» مصدری است که به «ـشتن»، «ـاشتن»، «ـانشتن»، «ـارشتن»، یا «ـژشتن» ختم می‌شود و برای ساختن حالت مجهول نوع اول «فعل‌های کُنادین» استفاده می‌شود؛ مثل، «خُورِشْتَن» در «کباب ام خُورِشْتْ» که بمعنی «کبابم خورده شد» است. «بَهْریدن»:^[ℹ]استفاده شدن

   💬با بَهْرِشْتَن این نوعِپال^[؟]کلاس یه هَسْتاء^[؟]نمونه از شیء bool در حافظه ایجِشَد^[؟]ایجاد می‌شود.

عملواژه

• ️🗣️/بَهْرِشْتَن/^📤 ✍️ بن‌گذشته:«بهرشت»بن‌کنون:«بهرش»بن‌آینده:«بهرشین»

1. عملواژه^[߹]«عَمَلْواژه» فعلی است که برای بیان انجام کاری استفاده می‌شود، مثل «خورد» در «علی غذایش را خورد»؛ نه مثل «است» در «علی پولدار است» که پولداری را به علی منتسب می‌کند. گزارشی^[߹]«عَمَلْواژه گُزارشی» فعلی است که از روی «مصدر گزارشی»، مصدری که صریحا ارادی بودن یا نبودن کار انجام شده را نشان نمی‌دهد، ساخته می‌شود؛ مثل، «برید» در «چاقو دست ام را برید» که گویای مسئول بودن «چاقو» نیست. کُناشْتین^[߹]«عَمَلْواژه کُناشْتین» فعلی است که از روی «مصدر کُناشْتین»، حالت مجهول نوع اول «مصدر کُنادین»، ساخته می‌شود؛ مثل، «بَهْرِشت» در «پایگاه‌داده هه بهرشت» که بمعنی «آن پایگاه‌داده استفاده شد» است. «بَهْریدن»:^[ℹ]استفاده شدن

   💬نوعِپال^[؟]کلاس bool برای کار با ارزش‌های منطقی بِبَهْرِشَد.

ترجمه

مصدر کناشتین «بهریدن»
انگلیسی: to be used