عرفاء:مصدر/عملی/ناصریح/کنایی/کنادین/علنئا/آمویائی/عملائی/شکنین
«مصدر آمویْمائی عَمَلائی شِکُنین» یک نوع مصدر عملی است که با افزودن وَنْدامو «شـ» به بن مضارع یک «مصدر کُنادین عَلَنِئا» ساخته می‌شود. در تعریف مصدر جدید، فاعل در نقش «فاعل» مصدری که مفعولش «فاعل» مصدر مجهول «مصدرساز» است، می‌باشد؛ مثلا، برای «شِحَضِرْدَن ([؟] مورد حاضر‌شونده قرار دادن)»:
- مثال. در پایتون، با بَهِرْدَن ([؟] مورد استفاده‌شدن قرار دادن) کَمانِّویسِه‌ها ([؟] پرانتزها) تایَد ([؟] شدنی بوده/است/خواهد بود) یِه ([؟] یک (حرف تعریف نامعین مفرد)) تابع را در هر خطی بِشِحَضِرْد (؟ مورد حاضر‌شونده قرار داد).ترجمه: در پایتون، با استفاده از پرانتزها می‌توان یک تابع را در هر خطی فراخوانی کرد.
مفعول (تابع)، در نقش «فاعل» مصدر «حَضِرِشْتَن ([؟] مورد حاضر شدن قرار داده شدن)»، حالت مجهول «حَضِرْدَن ([؟] مورد حاضر شدن قرار دادن)»، است:
- مثال. گواه‌ها در دادگاه حَضِرِشْتَنْد (؟ مورد حاضر شدن قرار داده شدند).ترجمه: گواه‌ها در دادگاه به حضور آورده شدند.
- مثال. گواه‌ها اِشان ([؟] آن‌ها/خودشان) را در دادگاه حَضِرْدَنْد (؟ مورد حاضر شدن قرار دادند).ترجمه: گواه‌هایشان را در دادگاه به حضور آوردند.
دقت. از این نوع مصدرسازی زمانی استفاده می‌شود که بخواهیم بگوییم فاعل کاری انجام می‌دهد تا مفعول در جایگاه «قابل انجام‌شدن» قرار بگیرد. یعنی مفعول به‌جای اینکه مستقیماً هدف فعل باشد، در موقعیتی قرار می‌گیرد که آن فعل روی او قابل اعمال شود.