عرفاء:مصدر/عملی/ناصریح/کنایی/کنادین/علنئا/آمویائی/عملائی/شکنین
«مصدر آمویْمائی عَمَلائی شِکُنین» یک نوع مصدر عملی است که با افزودن وَنْدامو «شـ» به بن مضارع یک «مصدر کُنادین عَلَنِئا» ساخته می‌شود. در مصدر جدید، «مفعول» امکان می‌یابد که در جایگاه «مفعول» مصدر پایه باشد؛ مثلا، برای «شِحَضِرْدَن ([؟] مورد حاضر‌شونده قرار دادن)» (احضارشونده کردن)، «مفعول» چیزی است که فراخوان‌شو بشود:
- مثال. در پایتون، با بَهِرْدَن ([؟] مورد استفاده‌شدن قرار دادن) کَمانِّویسِه‌ها ([؟] پرانتزها) تایَد ([؟] شدنی بوده/است/خواهد بود) یِه ([؟] یک (حرف تعریف نامعین مفرد)) تابع را در هر خطی بِشِحَضِرْد (؟ مورد حاضر‌شونده قرار داد).ترجمه: در پایتون، با استفاده از پرانتزها می‌توان یک تابع را در هر خطی فراخوان‌شو کرد.
به‌عبارتی، «مفعول» (یِه (؟ یک (حرف تعریف نامعین مفرد)) تابع) امکان می‌یابد که در جایگاه «مفعول» مصدر «حَضِرْدَن ([؟] مورد حاضر شدن قرار دادن)» باشد:
- مثال. پایتون یِه ([؟] یک (حرف تعریف نامعین مفرد)) تابع را حَضِرْد (؟ مورد حاضر شدن قرار داد).ترجمه: پایتون تابعی را فراخوانی کرد.
دقت. از این نوع مصدرسازی زمانی استفاده می‌شود که بخواهیم بگوییم فاعل کاری انجام می‌دهد تا مفعول در جایگاه «قابل انجام‌شدن» قرار بگیرد. یعنی مفعول به‌جای اینکه مستقیماً هدف فعل باشد، در موقعیتی قرار می‌گیرد که آن فعل روی او قابل اعمال شود.