نمایش مبدأ برای مدیاویکی:بدنه/وضحاء

مشکلی که زبان‌ها دارند اینه‌که چندتا مفهوم با یک عبارت بیان می‌شوند، و سعی ما هنگام بیان مفهوم‌ها مانند کسی نیست که می‌خواهد منظورش را با واژگان ترسیم کند بلکه بیشتر شبیه کسی است که می‌خواهد انتخاب کند که از کدام واژه‌ها و ساختار-جمله استفاده کند تا برداشت دیگران به منظورش نزدیکتر باشد؛ مثلا، فرض کن «علی» گرسنه از راه رسیده و می‌خواهی بگویی که ناهار، که از قضا کباب است، می‌خورد؛ به احتمال زیاد می‌گویی «علی کباب می‌خورد». حالا فرض کن در شرایطی هستی که می‌خواهی بگویی «علی» از انسان‌های کباب خور است؛ به احتمال زیاد دوباره می‌گویی «علی کباب می‌خورد». چرا؟ چون قاعده‌هایی وجود ندارد که سعی کنیم براساس آن‌ها فعل موردنظرمان را بسازیم؛ بعبارتی، با خودمان نمی‌گوییم «علی» در آستانه انجام دادن کاری بلقوه است پس باید «بهی» را ابتدای «خورد» قرار بدهیم و فعل «بهی‌خورد» را بسازیم.