عرفاء:مصدر/عملی/ناصریح/کنایی/کنادین/علنئا/آمویائی/عملائی/یکنین
«مصدر آمویْمائی عَمَلائی یُکُنین» یک نوع مصدر عملی است که با افزودن وَنْدامو «یـ» به بن مضارع یک «مصدر کُنادین عَلَنِئا» ساخته می‌شود. در تعریف مصدر جدید، فاعل در نقش «فاعل» مصدری که مفعولش «فاعل» مصدر انگیزی «مصدرساز» است، می‌باشد؛ مثلا، برای «یُدانْدَن ([؟] مورد دهنده دانایی قرار دادن)»:
- مثال. شاه جارچی اَش ([؟] آن/آنرا) را برای اَطْلِعْدَن ([؟] مورد اطلاع‌یافتن قرار دادن) مردم، یُدانْد (؟ مورد دهنده دانایی قرار داد).ترجمه: شاه جارچیش را برای مطلع کردن مردم، آگاهی‌رسان کرد.
مفعول (جارچی اش)، در نقش فاعل «دانانْدَن ([؟] مورد دانسته‌شده قرار دادن)»، حالت انگیزی «دانْدَن ([؟] مورد دانسته‌شدن قرار دادن)»، است:
- مثال. اسم اَش ([؟] آن/آنرا) را به علی دانانْدَم ([؟] مورد دانسته‌شده قرار دادم).ترجمه: اسمش را به علی دانایی دادم.
- مثال. اگر جلد دفتر اَش ([؟] آن/آنرا) را نابینِه ئِسْتَم ([؟] دیده‌شدن قرار داده نمی‌بودم)، اسم اَش ([؟] آن/آنرا) را نَدانْدَم (؟ مورد دانسته‌شدن قرار ندادم).ترجمه: اگر جلد دفترش را نمی‌دیدم، اسمش را نمی‌دانستم.