پرش به محتوا

عرفاء:مصدر/عملی/ناصریح/کنایی/کنادین/علنئا/آمویائی/عملائی/ایکنین

از واژسین

«مصدر آمویْمائی عَمَلائی اُیْکُنین» یک نوع مصدر عملی است که با افزودن وَنْدامو «اُیـ» به بن مضارع یک «مصدر کُنادین عَلَنِئا» ساخته می‌شود. در مصدر جدید، «عامل دوم [ عاملی که مجاب شود تا فعل را انجام دهد] » در جایگاه «فاعل» مصدر پایه در حالت انگیزی می‌باشد؛ مثلا، در «اُیْجَهِلْدَن ([؟] مورد نادانسته‌شده قرار دادن)» (به جهل درآمدن) «عامل دوم [ عاملی که مجاب شود تا فعل را انجام دهد] » چیزی است که مسبب جهالت است:

به‌عبارتی، «عامل دوم [ عاملی که مجاب شود تا فعل را انجام دهد] » (رُجایْدَن (؟ مورد باز جای‌نهاده شدن قرار دادن)) در جایگاه «فاعل» مصدر «جَهِلانْدَن ([؟] مورد جهالت‌یافته قرار دادن)» که حالت انگیزی «جَهِلْدَن ([؟] مورد جهالت‌یافتن قرار دادن)» است، می‌باشد:

  • 🚀مثال. رُجایْدَن ([؟] مورد باز جای‌نهاده شدن قرار دادن) جای خِصْناک ([؟] دارای مشخصیت) اِشان ([؟] آن‌ها/خودشان) را برای اویان ([؟] آن‌ها (ضمیر سوم شخص جمع انسانی)) جَهِلانْد (؟ مورد جهالت‌یافته قرار داد).🌐ترجمه: جابجا کردن جای دقیق آن‌ها را برای آن‌ها دچار جهالت کرد.
  • 🚀مثال. جای خِصْناک ([؟] دارای مشخصیت) اِشان ([؟] آن‌ها/خودشان) را جَهِلْدَم (؟ مورد جهالت‌یافتن قرار دادم).🌐ترجمه: از جای دقیق آن‌ها دچار جهل شدم.

⚠︎دقت. از این نوع مصدر زمانی استفاده می‌شود که بخواهیم نشان دهیم مفعول مسبب فعل است.