عرفاء:مصدر/عملی/ناصریح/کنایی/کنادین/علنئا/آمویائی/عملائی/امکنین
«مصدر آمویْمائی عَمَلائی اِمْکُنین» یک نوع مصدر عملی است که با افزودن وَنْدامو «امـ» به بن مضارع یک «مصدر کُنادین عَلَنِئا» ساخته می‌شود. در مصدر جدید، «عامل دوم [※ عاملی که مجاب شود تا فعل را انجام دهد] » در جایگاه «فاعل» مصدر پایه در حالت ناگذرا می‌باشد؛ مثلا، در «اِمْدَعْدَن ([؟] مورد دوری‌گزین قرار دادن)» (دوری‌یافته کردن) «عامل دوم [※ عاملی که مجاب شود تا فعل را انجام دهد] » چیزی است که دور برود:
- مثال. پلنگ هه ([؟] مذکور؛ یادشده) را از مردم اِمْدَعْدَم (؟ مورد دوری‌گزین قرار دادم).ترجمه: آن پلنگ را دوری‌یافته از جانب مردم کردم. [مردم از آن دور رو شده‌اند]
به‌عبارتی، «عامل دوم» (مردم) در جایگاه «فاعل» مصدر «دَعِمْدَن ([؟] مورد دور رو قرار گرفتن)» که شکل ناگذرای «دَعْدَن ([؟] مورد دور رو قرار دادن)» است، می‌باشد: