عرفاء:مصدر/عملی/ناصریح/کنایی/کنادین/علنئا/آمویائی/عملائی/اسکنین
«مصدر آمویْمائی عَمَلائی اِسْکُنین» یک نوع مصدر عملی است که با افزودن وَنْدامو «اسـ» به بن مضارع یک «مصدر کُنادین عَلَنِئا» ساخته می‌شود. در مصدر جدید، «مفعول» چیزی است که ملزم به ارائه‌دادن عمل مصدر پایه شده باشد؛ مثلا، برای «اِسْکارْدَن ([؟] مورد کارکننده قرار دادن)» (استخدام کردن)، «مفعول» چیزی است که به کار گرفته بشود:
- مثال. شَرِکْگاه ([؟] تشکل اقتصادی (شرکت)) اِمان ([؟] ما) یِه ([؟] یک (حرف تعریف نامعین مفرد)) کارمند جدید را اِسْکارْد (؟ مورد کارکننده قرار داد).ترجمه: شرکتمان یک کارمند جدید را استخدام کرد.
به‌عبارتی، «مفعول» (یِه ([؟] یک (حرف تعریف نامعین مفرد)) کارمند جدید) چیزی است به انجام عمل «کارْدَن ([؟] مورد کارشدن قرار دادن)» گرفته بشود: