عرفاء:بنواج/سانما/مصدر/عملی/کنائی/ناصریح/کنشاندین
«سانَّمای ناصَریح کُنِشانْدین»، که نوعی «سانَّمای ناکُنائی» می‌باشد، درواقع میانوند «ـشـ» ابتدای مصدرساز [※ پسوندی که برای ساختن مصدر به انتهای اسم، صفت، ویا بن‌مضارع چسبانده می‌شود؛ مثل «ـاندن».] است که برای ساختن مصدر مجهول مسبب فرایند [در برخی نوع-مصدرها] استفاده می‌شود؛ مثل «خُورِشانْدَن ([؟] مورد خورده‌شدن به علت سوق‌یافتگی قرار دادن)» که حالت «کُنِشانْدین» مصدر «خُورْدَن ([؟] مورد گرفته‌شدن برای کسب انرژی قرار دادن)» است.