عرفاء:بنواج/سانما/مصدر/عملی/کنائی/اثری/کنشاندین
«سانَّمای اَثَری کُنِشانْدین»، که نوعی «سانَّمای ناکُنائی» می‌باشد، درواقع میانوند «ـشـ» در ابتدای مصدرساز [※ پسوندی که برای ساختن مصدر به انتهای اسم، صفت، ویا بن‌مضارع چسبانده می‌شود؛ مثل «ـاندن».] است که برای ساختن مصدر اَثَری مجهول مسبب فرایند (مجهول گذرا) استفاده می‌شود؛ مثل «جایِشْخانْدَن ([؟] مورد جای‌دهی، به علت سوق‌یافتگی، قرار دادن خود مفعول)» که حالت «کُنِشانْدین» مصدر «جایْدَن ([؟] جا دادن)» است.