عرفاء:مصدر/عملی/ناصریح/کنایی/کنادین/علنئا/آمویائی/عملائی/یکنین
«مصدر آمویْمائی عَمَلائی یُکُنین» یک نوع مصدر عملی است که با افزودن وَنْدامو «یـ» به بن مضارع یک «مصدر کُنادین عَلَنِئا» ساخته می‌شود. در مصدر جدید، «مفعول» در جایگاه «فاعل» مصدر پایه در حالت انگیزی می‌باشد؛ مثلا، در «یُدانْدَن ([؟] مورد دهنده دانایی قرار دادن)» (داناکننده کردن) «مفعول» چیزی است که باعث دانستن بشود:
- مثال. علی کفش اَش ([؟] آن/آنرا) را در سَیِریجِن ([؟] راه/مکان عبور) یُدانْد (؟ مورد دهنده دانایی قرار داد) تا کارآگاه‌ها جای اَش ([؟] آن/آنرا) را بِیابَنْد ([؟] مورد یافته‌شدن قرار بدهند).ترجمه: علی کفشش را در مسیر آگاهی‌رسان کرد تا کارآگاه‌ها جایش را پیدا کنند.
به‌عبارتی، «مفعول» (کفش اَش (؟ آن/آنرا)) در جایگاه «فاعل» مصدر «دانانْدَن ([؟] مورد دانسته‌شده قرار دادن)» که حالت انگیزی «دانْدَن ([؟] مورد دانسته‌شدن قرار دادن)» است، می‌باشد:
- مثال. کفش اَش ([؟] آن/آنرا) جای اَش ([؟] آن/آنرا) را به کارآگاه‌ها دانانْد (؟ مورد دانسته‌شده قرار داد).ترجمه: کفشش جایش را برای کارآگاه‌ها دانسته‌شده کرد.
- مثال. کارآگاه‌ها جای اَش ([؟] آن/آنرا) را دانْدَنْد (؟ مورد دانسته‌شدن قرار دادند).ترجمه: کارآگاه‌ها جایش را دانستند.
دقت. از این نوع مصدر زمانی استفاده می‌شود که بخواهیم نشان دهیم مفعول سبب فعل است.